در یک سخنرانی در اواسط نوامبر که توسط پایونیر ورکز در رد هوک، بروکلین برگزار شد، اخترفیزیکدانان ربکا اوپنهایمر و ناتالی باتالا در مورد احتمال حیات سیاره فراخورشیدی در جایی در کهکشان ما حدس و گمان کردند. اوپنهایمر گفت که به احتمال زیاد، زندگی در جهان همه جا وجود دارد، اما ممکن است آن شکلی که ما تصور می کنیم نباشد. از هزاران سیاره فراخورشیدی که قبلاً کشف شده‌اند، قابلیت‌های تلسکوپی ما سطح جزئیاتی را که می‌توانیم تشخیص دهیم، حتی در نزدیک‌ترین منظومه‌های سیاره‌ای محدود می‌کند. کیهان واقعاً بزرگ است و سایر ستارگان و سیارات آنها بسیار دور هستند. همانطور که لی بیلینگز، سردبیر ارشد فضا و فیزیک در این شماره می نویسد، هدف بزرگ نجوم در این کشور در آینده نزدیک، ایجاد یک تلسکوپ نسل بعدی است - اساساً یک نسخه بهبود یافته و بزرگ از تلسکوپ فضایی هابل. این سرمایه گذاری که احتمالاً در دهه 1940 تکمیل شده است، به دنبال سیارات قابل سکونت در کهکشان و حیات فرازمینی خواهد بود (به «شکار حیات بیگانه در بالای فهرست آرزوهای نسل بعدی برای نجوم آمریکایی» مراجعه کنید.

باتالا گفت، وقتی به آسمان شب نگاه می کنیم، به ستاره های منفرد نگاه نمی کنیم، بلکه هر ذره نور یک منظومه سیاره ای است و بنابراین کاندیدای حیات است. اخترشناسان واقعاً باید برنامه های بزرگی برای پیشرفت در حالی که به فراسوی زمین نگاه می کنند ارائه دهند. به گفته نویسنده نیک اوگاسا (نگاه کنید به سفر تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا) برای این منظور، تلسکوپ 10 میلیارد دلاری دیگر قرار است در ماه دسامبر به فضا پرتاب شود. بله، فضا واقعاً بزرگ است، اما ما جاه طلبی داریم که فراتر از کیلومترها را ببینیم.