فعالیت بدنی مادام‌العمر می‌تواند به دوره سلامت ما کمک کند تقریباً یک عمر طول بکشد. بنابراین، فعال ماندن در مراحل بعدی زندگی، ابزار افراد را برای حمایت از بقای نوه‌هایشان - و نسب ژنتیکی آنها برای نسل‌های آینده - تشویق می‌کند - نویسندگان مقاله‌ای که این هفته منتشر شد در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم ایالات متحده آمریکا.
این کار بر اساس «فرضیه مادربزرگ» انسان‌شناسی است، که ادعا می‌کند انسان‌ها معمولاً چندین دهه زندگی می‌کنند، زیرا جوانان به مراقبت بیشتری نسبت به فرزندان نابالغ بسیاری از گونه‌های دیگر نیاز دارند.
در کار جدید، زیست‌شناس تکاملی دانیل لیبرمن از دانشگاه هاروارد و همکارانش استدلال می‌کنند که حفظ فعالیت بدنی در سنین بالاتر پیری یا پیری را کند می‌کند و از بیماری‌های مزمن پیشگیری می‌کند و طول عمر سالم‌تری را تسهیل می‌کند. نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که این «مدت سلامت» یا یک دوره طولانی از سال‌های نسبتاً عاری از بیماری، به افراد مسن اجازه می‌دهد تا از نظر بدنی فعال باقی بمانند و در مراقبت از نسل‌های بعدی سهیم باشند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این ایده ها و شواهد آنها، علمی آمریکایی با لیبرمن صحبت کنید
[An edited transcript of the interview follows.]
این مقاله دو فرضیه مرتبط را ارائه می دهد که هر دو در مرکز فعالیت بدنی قرار دارند. چرا فعالیت بدنی چنین تمرکزی دارد؟
مدت‌هاست که می‌دانستیم انسان‌ها به گونه‌ای تکامل یافته‌اند که فراتر از سن باروری طبیعی ما زندگی می‌کنند. بحث اصلی این مقاله این است که فعالیت بدنی بخشی از این معادله است. ما برای زنده ماندن در دوران تولید مثل، برای فعال بودن فیزیکی تکامل یافته ایم. به نوبه خود، این فعالیت بدنی به حفظ سلامتی ما کمک می کند تا بتوانیم چندین دهه پس از توقف تولیدمثل سالم بمانیم.
همه موجودات نیاز به توزیع انرژی دارند و دو راه برای این کار در نتیجه فعالیت بدنی وجود دارد. یکی اینکه چقدر کم کنیم [energy] ما برای ذخیره و بازتولید چربی هزینه می کنیم و دیگری افزایش انرژی ای است که صرف تعمیر و نگهداری می کنیم. بحث این است که یک انتخاب تکاملی برای فعالیت بدنی، و همچنین یک انتخاب تکاملی برای این واکنش‌های فیزیولوژیکی مختلف به فعالیت بدنی وجود دارد - آن واکنش‌های توزیع انرژی که سلامت را ارتقا می‌دهند. با افزایش سن، مسیر تعمیر و نگهداری اهمیت بیشتری پیدا می کند.
افرادی که تخمدان دارند وقفه هایی در ظرفیت تولیدمثلی خود تجربه می کنند، در حالی که افرادی که اسپرم تولید می کنند می توانند تا آخر عمر این کار را انجام دهند. این فرضیه چگونه برای هر دو کاربرد دارد؟
مزایای زندگی به عنوان پدربزرگ و مادربزرگ برای مردان و زنان از نظر شکار و جمع آوری صدق می کند تا بتوانید برای فرزندان و نوه های خود غذا تولید کنید. در هر دو جنس، پدربزرگ ها و مادربزرگ ها از اثرات این توزیع انرژی بهره مند می شوند، که پیری را کند می کند، به ویژه موارد مربوط به تعمیر و نگهداری. امروز صبح دویدم و تمام این گونه های اکسیژن فعال را تولید کردم [oxidative molecules that can cause tissue damage]و بدن من برای مقابله با آنها آنتی اکسیدان تولید می کرد. اگر نمی دویدم، این همه آنتی اکسیدان تولید نمی کردم.
توضیح بیولوژیکی و شواهدی برای حمایت از این فرضیه ها چیست؟
مدت‌هاست که می‌دانیم فعالیت بدنی برای ما مفید است، زیرا از سطوح بیش از حد هورمون‌های تولید مثلی مانند استروژن و تستوسترون جلوگیری می‌کند و مانع از ذخیره سطوح بالای غیرعادی چربی می‌شود. اینها مزایای آشکار فعالیت بدنی هستند که در نتیجه توزیع انرژی به خوبی شناخته شده اند.
فرضیه جدیدتر این است که [I and my colleagues are] پیشنهاد این است که وقتی تمرین می‌کنید، چیزی را دریافت کنید که «پس‌سوختن» نامیده می‌شود. بعد از توقف تمرین انرژی مصرف می کنید. در ابتدا تصور می شد که این انرژی که ما آن را «مصرف بیش از حد اکسیژن پس از تمرین» می نامیم، جایگزینی برای بدهی اکسیژن است. اما اکنون می دانیم که جایگزینی انرژی تنها بخشی از این افزایش نرخ متابولیسم است.
بحث ما این است که "پس از سوختگی" نشانه سرمایه گذاری در تعمیر و نگهداری برای مقابله با استرس ناشی از فعالیت بدنی است، مانند پارگی عضلات و پمپاژ گونه های فعال اکسیژن که باعث جهش DNA می شوند. خبر خوب این است که همانطور که ما برای داشتن فعالیت فیزیکی تکامل یافته ایم، مجموعه متنوعی از مکانیسم های تعمیر و نگهداری را نیز توسعه داده ایم که به این فعالیت بدنی پاسخ می دهند. در اصل ما با این پاسخ ها زیاده روی می کنیم.
آیا می توانید یک قیاس برای این روند ارائه دهید؟
تصور کنید مقداری قهوه روی کف آشپزخانه ریخته و سپس آن را تمیز کنید. شما آن را تمیز می کنید تا کف آن اکنون تمیزتر از قبل از ریختن قهوه باشد. فعالیت بدنی شامل تمام این مکانیسم‌های تعمیر و نگهداری است و چون نمی‌خواهید بیشتر از آن عمل کنید، بیشتر از آن عمل می‌کنید. نتیجه یک سود است. ما هرگز به گونه ای تکامل نیافته ایم که از نظر فیزیکی فعال نباشیم، و هرگز به گونه ای تکامل نیافته ایم که آنها را در بر نداشته باشیم. در غیر این صورت، ورزش برای ما بد خواهد بود و حتی سخت‌قلب‌ترین افراد بدبین هم قبول دارند که ورزش برای شما بد نیست.
چرا بین فعالیت بدنی و ورزش تفاوت قائل می شوید؟
فعالیت بدنی به سادگی حرکت و استفاده از بدن برای انجام کارهایی مانند باغبانی، شکار و جمع آوری یا خرید است. ورزش یک فعالیت بدنی داوطلبانه به نام تندرستی و تناسب اندام است. این یک فعالیت بسیار مدرن است - وزنه زدن و بالا رفتن از تردمیل هیچ عملکردی جز سلامتی و تناسب اندام ندارد. با تغییر جهان، ما ماشین‌ها را جایگزین نیروی انسانی کرده‌ایم و اکنون باید یک کار واقعاً عجیب انجام دهیم، یعنی ورزش.
چگونه این ایده‌ها با «فرضیه مادربزرگ» همخوانی دارند، این مفهوم که ما فراتر از توانایی خود برای انتقال ژن به نسل‌های آینده زندگی می‌کنیم تا بتوانیم به تربیت فرزندان در طول دوره طولانی بلوغ آنها کمک کنیم؟
ما می گوییم فعالیت بدنی پیشنهاد شده توسط فرضیه مادربزرگ - و نباید پدربزرگ و مادربزرگ را کنار بگذاریم - این فعالیت بدنی نیز بخشی از راه افزایش طول مدت سلامتی است. فعالیت بدنی هم پیامد و هم علت این سلامت طولانی مدت است.
در انشا، شما بر اثرات محافظتی فعالیت بدنی با افزایش سن، به ویژه در برابر سرطان و بیماری های قلبی تاکید می کنید. این فکر چگونه کار خواهد کرد؟
بیشتر مردم می دانند که فعالیت بدنی در پیشگیری از بیماری قلبی مهم است، اما شواهدی مبنی بر اهمیت فعالیت بدنی در پیشگیری از سرطان نیز قابل توجه است.
فعالیت بدنی سطح استروژن و پروژسترون را کاهش می دهد و خطر ابتلا به سرطان سینه را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد - طبق برخی برآوردها 30 تا 40٪. عوامل دیگری نیز وجود دارد - برای مثال کاهش التهاب. یکی از کارهایی که فعالیت بدنی انجام می دهد این است که عضلات شما مولکول های ضد التهابی تولید می کنند و ماهیچه ها تنظیم کننده اصلی التهاب هستند. فعالیت بدنی همچنین سطح قند خون را کاهش می دهد و بیشتر سلول های سرطانی تشنه قند هستند. فعالیت بدنی سطح انسولین را کاهش می دهد و انسولین با افزایش خطر ابتلا به سرطان مرتبط است. تقریباً برای هر سرطانی اثرات ثابت شده این فعالیت وجود دارد که برخی کاملاً چشمگیر هستند.
در بیماری قلبی، یکی از دلایل مفید بودن ورزش قلبی این است که مجموعه‌ای از واکنش‌ها را تحریک می‌کند که رگ‌های ما را الاستیک نگه می‌دارد، رشد مویرگ‌ها را افزایش می‌دهد و قلب را قوی‌تر می‌کند. همه اینها از فشار خون بالا و نارسایی احتقانی قلب جلوگیری می کند و خطر تصلب شرایین را کاهش می دهد. شواهد قوی وجود دارد که نشان می دهد فعالیت بدنی به دلیل مکانیسم های بازیابی و نگهداری برای سیستم قلبی عروقی مفید است. شما باید به سیستم فشار وارد کنید تا سود ببرید. شما به درد نیاز ندارید، اما شاید به تنش نیاز داشته باشید. شاید باید ضرب المثل «بدون تنش، بدون سود» باشد.
چه مقدار فعالیت بدنی نیاز داریم تا با «دوز»ی که افراد قبلی دریافت کرده بودند مطابقت داشته باشیم؟
[My colleagues and I reviewed] شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه شکارچیان حدود دو ساعت و ربع ساعت فعالیت بدنی متوسط تا شدید در روز دریافت می کنند و این دوزها به وضوح محافظت کننده هستند. اما مطالعات اپیدمیولوژیک و طولی زیادی وجود دارد که نشان می دهد دوزهای پایین تر نیز محافظت کننده هستند.
ما این ایده را داریم که با افزایش سن طبیعی است که استراحت کنیم، بازنشسته شویم و تحرک کمتری داشته باشیم. اما ما همچنین می دانیم که فعالیت بدنی برای سلامتی بسیار مهم است. و با افزایش سن افراد، اهمیت آن بیشتر می شود، نه کمتر اهمیت. لازم نیست در آمریکا ماراتن بدوید یا دوچرخه سواری کنید یا کانال مانش را شنا کنید. فقط سطوح متوسط فعالیت بدنی فوق العاده مفید است.
[ad_2]
مقالات مشابه
- 6 نکات جالب درباره کاناپه بادی از منابع بعید
- رصدخانه لندمارک وب اکنون به طور رسمی یک تلسکوپ است
- فروش کربن فعال | تجهیز یار
- بهترین شربت افرا
- کوسههای ببری که دهها سال ردیابی میشوند، با گرم شدن اقیانوسها جابهجا میشوند
- توسط اداره پست, باز, در 4th جولای سال 2020
- ایرنا کنکور 1400 با حرف آخر
- دستگاه سانتریفیوژ چیست ؟
- سفارش تولید محتوا به عنوان یکی از بهترین راههای تبلیغاتی در دنیای دیجیتال
- فرش ۱۲۰۰ شانه تراکم ۳۶۰۰ گل برجسته