پس از جراحی، احتمال مرگ کودکان سیاه پوست بیشتر از کودکان سفیدپوست است
یادداشت سردبیر (21/12/21): این مقاله در مجموعه ویژه عدالت سلامت با حمایت شرکت داروسازی تاکدا ارائه شده است. مقاله به صورت مستقل و بدون حمایت مالی منتشر شده است.
مطالعات بارها نشان داده است که تجربه بیماران سیاه پوست با سیستم مراقبت های بهداشتی ایالات متحده تقریباً در هر مرحله، از دوران نوزادی تا مراقبت های سالمندی، بدتر از بیماران سفیدپوست است. در جراحی، بیماران سیاه پوست عوارض بیشتری را تجربه می‌کنند، ویزیت‌های بعدی کمتری دریافت می‌کنند و احتمال مرگ آنها بیشتر است. تفکر پزشکی مرسوم تا حد زیادی چنین تفاوت هایی را به بروز بیشتر بیماری های همراه (وجود دو یا چند بیماری مزمن) در میان سیاه پوستان نسبت می دهد. اما یک مطالعه جدید نشان می دهد که حتی در کودکان به ظاهر سالم بدون بیماری های همراه قبلی، هنوز تفاوت های زیادی در نتایج بعد از جراحی وجود دارد.
این روزنامه که روز دوشنبه در اطفال، متوجه شد که پس از جراحی، کودکان سیاه پوست بیشتر از کودکان سفید پوست در معرض عوارضی مانند سپسیس، لوله گذاری مجدد یا عمل مجدد برنامه ریزی نشده و خونریزی شدید هستند. کودکان سیاه پوست نیز تقریباً 3.5 برابر بیشتر در معرض خطر مرگ در طی 30 روز پس از جراحی بودند.
اولوبوکولا نافیو، یکی از نویسندگان این مطالعه، متخصص بیهوشی کودکان در بیمارستان ملی کودکان کلمبوس در اوهایو، گفت که تعدادی از عوامل برای توضیح پیامدهای بدتر بیماران سیاه پوست پیشنهاد شده است. ما در مورد عوامل اقتصادی صحبت می کنیم، کمبود بیمارستان در جوامع آفریقایی-آمریکایی... یا اینکه بیمار در هنگام مراجعه چقدر بیمار است. [for treatment]"می گوید." تصمیم گرفتیم از ... بپرسیم، "اگر با بیماران نسبتاً سالم سر و کار داشته باشیم چه؟"
نافیو و همکارانش نتایج پس از عمل 172549 کودکی را که بین سال‌های 2012 تا 2017 تحت عمل جراحی بیمارستانی در 186 مرکز پزشکی در ایالات متحده قرار گرفتند، تجزیه و تحلیل کردند. به طور کلی، 70.1٪ از کودکان سفید پوست و 11.4٪ سیاه پوست بودند. برای اطمینان از اینکه آنها فقط افرادی را شامل می‌شوند که به طور کلی خوب به نظر می‌رسند، محققان تجزیه و تحلیل خود را به کودکانی محدود کردند که انجمن متخصصان بیهوشی آمریکا امتیاز تناسب اندام 1 (سالم) یا 2 (بیماری سیستمیک خفیف) را دریافت کرده بود. احتمال مرگ کودکان سیاهپوست 3.43 برابر و احتمال ابتلا به عوارض 18 درصد بیشتر از کودکان سفیدپوست بود.
نافیو گفت که متخصصان بهداشت چقدر سریع عوارض و اثربخشی اقداماتی را که در پاسخ انجام می دهند، عوامل مهمی هستند که می توانند کیفیت مراقبت های دریافتی بیماران را تعیین کنند. و سوگیری ضمنی می تواند بر توانایی پزشکان در توجه به عوارض تأثیر بگذارد. او گفت: "خواه بخواهیم اعتراف کنیم یا نه، تفاوت هایی در دیدگاه ها در مورد اینکه چگونه به بیماران نگاه می کنیم، چگونه تشخیص می دهیم که یک بیمار در مشکل جدی است، وجود دارد."
ابونی جید هیلتون، دانشیار بیهوشی و پزشکی انتقادی در دانشگاه ویرجینیا که در این مطالعه شرکت نکرد، گفت: محققانی که این موضوع را مطالعه می کنند باید تأثیر کلی نژادپرستی ساختاری بر سلامت بیماران سیاه پوست را در نظر بگیرند. او گفت: "ما یک اپیدمی نژادپرستی در آمریکا داریم که از سال 1619 وجود داشته است." تروماهای مختلفی در ارتباط با رشد سیاهپوستان در آمریکا وجود دارد که توسط دیگران تجربه نشده است، از عوامل محیطی گرفته تا اختلال استرس پس از سانحه.
فیلیس جونز چمبر، اپیدمیولوژیست و پزشک خانواده که در سال 2016 رئیس انجمن بهداشت عمومی آمریکا بود. و همچنین در سند جدید شرکت نکرده است، می‌گوید که دانشمندان باید هنگام مطالعه تفاوت‌ها در نتایج سلامت، نژادپرستی را در نظر بگیرند، نه فقط نژادی. او گفت: "این دانشمندان را محدود می کند تا به "نژاد" به عنوان یک عامل خطر برای بیماری فکر کنند. "هیچ یک از ما با یک نژاد متولد نمی شویم. او توضیح می‌دهد که نژاد منجر به عدم تعادل در دسترسی و کیفیت مراقبت‌های بهداشتی و همچنین تفاوت‌ها در مواجهه، فرصت‌ها و منابع می‌شود - که همگی می‌توانند در بروز مراقبت‌های بهداشتی ضعیف‌تر نقش داشته باشند.
فرینی پولانکو والترز، متخصص اطفال در بیمارستان کودکان بوستون، مقاله ای در مورد نژادپرستی بالینی منتشر کرد که هفته گذشته در طب طبیعی، می گوید مقابله با سوگیری های ضمنی ارائه دهندگان مراقبت، اولین گام ضروری در ارتقای برابری سلامت است. او گفت: «همه ما آن را داریم. "برای اینکه سیستم ها تغییر کنند، باید با تعصبات خودمان شروع کنیم." Adjoa Anyane-Yeboa، متخصص گوارش در دانشکده پزشکی هاروارد که همچنین یکی از نویسندگان طب طبیعی مقاله می گوید که محققان باید همیشه به نژادپرستی به عنوان عاملی در تفاوت های سلامت نگاه کنند. او گفت: «ما دیده‌ایم که سوگیری ناخودآگاه و نژادپرستی می‌تواند در بسیاری از بیماری‌های مختلف نقش داشته باشد. "با اينكه [Pediatrics study’s] نویسندگان به طور خاص نگفتند که این در اینجا بازی می شود، اگر حتی نقش کوچکی نداشته باشد تعجب می کنم.
اشلی مک مولن، کارآموز در مرکز پزشکی سانفرانسیسکو VA و میزبان پادکست Black Voices in Healthcare، که در هیچ مقاله ای شرکت نکرده است، می گوید که داستان های تحریف شده در مورد زیست شناسی بیماران سیاه پوست منجر به سوگیری در نحوه تمرین پزشکان شده است. او گفت: "هنوز کار زیادی برای رهایی از این تفکر فراگیر در مورد بدن سیاه پوست وجود دارد که منجر به مراقبت بدتر و نتایج بدتر می شود." «مشکلات در سطح سیستم نیاز به راه‌حل‌هایی در سطح سیستم دارند، اما با درک تفاوت‌ها و تعصبات خود فرد شروع می‌شود.
جونز گفت: "نژادپرستی سیستمی با مکانیسم های قابل تشخیص و آدرس دهی است ... که عناصر ساختارهای تصمیم گیری هستند." "ما باید درک کنیم که افراد به دلیل چیزی ذاتی در آنها که ما آن را "نژاد" می نامیم در معرض خطر بالاتری قرار نمی گیرند - زیرا نژاد ذاتی نیست. نژاد تفسیر اجتماعی از ظاهر یک فرد در یک جامعه آگاه از نظر نژادی است، بستری که نژادپرستی هر روز بر روی آن عمل می کند. و ما می توانیم در مورد نژادپرستی کاری انجام دهیم."
[ad_2]