ابر چیست و چگونه به زندگی ما نفوذ می کند؟
شما توسط او احاطه شده اید.
شما نمی توانید بدون لمس آن ایمیل ارسال کنید.
شما نمی توانید سریال پخش مورد علاقه خود را بدون پذیرش آن در خانه تماشا کنید.
شما نمی دانید به کجا می روید، اما هر حرکت شما را دنبال می کند و به شما می گوید که به چپ بپیچید.
که "ابر" است و چه متوجه شوید یا نه، احتمالاً زندگی دیجیتال شما را تسخیر کرده است.
اما دقیقاً "ابر" چیست؟
ابر سیستمی از میلیون ها دیسک سخت، سرورهای کامپیوتری، مسیریاب های سیگنال و کابل های نوری است.
این عناصر به نوعی مانند قطرات آب، کریستال های یخ و ذرات معلق در هوا هستند که یک ابر واقعی را تشکیل می دهند.
آنها مه آلود هستند. آنها مدام در حال تغییر هستند. اما آنها در فواصل بسیار دور از مکان و زمان با یکدیگر در تماس نزدیک هستند.
هدف واقعی ابر این است که به‌طور نامرئی در اطراف ما شناور باشد، بی‌صدا، و اتصال همیشه در دسترس را ایجاد کند.
و درست مانند یک ابر واقعی، می تواند منافع و خطراتی را به همراه داشته باشد. ابر خدمات را برای مردم سراسر جهان در دسترس تر و قابل دسترس تر می کند. این به شرکت ها کمک می کند تا محصولات را برای مشتریان خود به روز کنند و امکان کار از راه دور در صنایع مختلف را فراهم می کند. اما ما را برای ردیابی رفتار هر وب سایتی که بازدید می کنیم نیز باز می کند. این می تواند حریم خصوصی مجازی ما را در دست غول های فناوری قرار دهد. و اگر ابر از کار بیفتد، وابستگی فزاینده و عمدتاً ناخودآگاه ما به آن به طرز دردناکی روشن خواهد شد.
برای درک دلیل، اجازه دهید به روزهای اولیه جنگ سرد با اتحاد جماهیر شوروی بازگردیم.
پس از اینکه شوروی در سال 1957 آمریکایی ها را در فضا شکست داد، وزارت دفاع ایالات متحده تصمیم گرفت که باید بیشتر در مورد تحقیق و توسعه کار کند. سال بعد، او آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته را تشکیل داد. این آژانس یک دهه بعد یک پیش نویس کلی از اینترنت ایجاد خواهد کرد. ARPANET نام داشت و چهار کامپیوتر دانشگاه را از طریق خطوط تلفن متصل می کرد.
ARPANET نتیجه یک دیدگاه جدید و بحث برانگیز از کامپیوترها بود که توسط مهندس و روانشناس JCR Licklider پشتیبانی شد.
در سال 1962، Licklider، معروف به "Lick" به عنوان رئیس سرویس پردازش اطلاعات آژانس منصوب شد. و با بودجه ای که داشت، ایده ای از این ماشین ها را مطرح کرد که با همتایانش بسیار متفاوت بود.
لیک به ساخت کامپیوترهای جدید برای هر پروژه اعتقاد نداشت. در عوض، او می‌خواست منابع را در شبکه‌ای از «اتاق‌های فکر» ادغام کند که مردم بتوانند در صورت نیاز به آن دسترسی داشته باشند. این چشم انداز، که مبنایی برای ARPANET و بعدها برای اینترنت شد، پیش نیاز محاسبات ابری است.
هنگامی که به داده ها در اینترنت دسترسی دارید، در واقع در حال درخواست فایل از یک سرور هستید. فایل‌ها به بسته‌های کوچکی از اطلاعات تقسیم می‌شوند که می‌توانند با هم سفر کنند یا مسیرهای کاملاً متفاوتی را طی کنند تا به دستگاه شما برگردند، جایی که دوباره سرهم می‌شوند. جزئیات ممکن است کمی پیچیده باشند، اما تنها چیزی که واقعا مهم است این است که شما به شبکه متصل هستید.
یکی از اولین ارائه های بصری یک شبکه وجود دارد ابر از سال 1971 می آید
سال گذشته، غول مخابراتی AT&T، پیتزبورگ را به Picturephone، نوعی سیستم کنفرانس ویدیویی اولیه معرفی کرد. این برای کار بر روی سیستم های دیجیتال و خطوط تلفن طراحی شده است. در سال 1971، ایروین دوروس، سپس در آزمایشگاه تلفن بل شرکت،، شماتیک سیستم را منتشر کنید
چندین شکل ابر را نشان می‌داد که سخت‌افزار لازم را به هم متصل می‌کردند - حتی اگر دوروس نمی‌دانست که کدام کامپیوترها یا خطوط تلفن همیشه با هم کار می‌کنند.
در اوایل دهه 1990، مهندسان عادت داشتند که با اینترنت اینگونه رفتار کنند. اما ایده "رایانش ابری" واقعاً در دهه 2000 گسترده شد. در مارس 2006، آمازون اولین سرویس ابری خود را به عنوان بخشی از خدمات وب آمازون یا AWS خود راه اندازی کرد.
در ابتدا، آمازون به سادگی برنامه‌ریزی کرد تا پلتفرمی بسازد تا به سایر شرکت‌ها در ایجاد فروشگاه‌های آنلاین کمک کند. اما او به سرعت متوجه شد که بسیاری از ابزارها و پایگاه های داده ای که ساخته بود می توانند در خارج از تجارت الکترونیک مفید باشند.
آمازون شروع به اجاره فضای سرور و ابزارهای پایگاه داده ای کرد که به شرکت ها اجازه می داد برنامه ها را بسیار ارزان تر از شروع از صفر اجرا و نگهداری کنند. به عنوان مثال، Zillow، وب‌سایت آنلاین املاک، از AWS برای ذخیره 100 ترابایت عکس و داده در خانه استفاده می‌کند، به‌جای اینکه خود سرورهای لازم را حفظ کند.
استفاده از سرور خارجی می تواند ایمن تر از اجرای سرور شما باشد، زیرا احتمال بارگذاری بیش از حد آن بسیار کمتر است و بسیاری از این سرورها از فایل های شما نسخه پشتیبان تهیه می کنند. اکثر سرویس‌های رایانش ابری با ابزارهای بهینه‌سازی برای مقابله با افزایش ترافیک ارائه می‌شوند و بسیاری از آنها مراکز داده در سرتاسر جهان دارند که باعث می‌شود سایت‌ها برای کاربران بین‌المللی سریع‌تر بارگذاری شوند.
ابر همچنین می‌تواند به شما امکان دسترسی به قدرت محاسباتی بیشتری نسبت به آنچه که به راحتی می‌توانید به دست آورید، بدهد و به شما این امکان را می‌دهد که به طور موثر از یک ابر رایانه از تلفن هوشمند خود استفاده کنید.
سرویس های ابری معمولاً به سه دسته تقسیم می شوند: نرم افزار، پلتفرم و زیرساخت.
نرم افزارهای مبتنی بر ابر فقط برنامه هایی هستند که در اینترنت اجرا می شوند، بنابراین کاربران مجبور نیستند چیزی را دانلود کنند. این دسته به ویژه برای برنامه‌های پرکاربرد مانند پلتفرم پیام‌رسانی فوری Slack یا برنامه اشتراک‌گذاری فایل Dropbox بسیار محبوب است.
در مرحله بعد، پلتفرم‌های ابری، مانند موتور برنامه گوگل، محیط‌های دیجیتالی هستند که توسعه‌دهندگان نرم‌افزار خود را برای کار بر روی آنها می‌سازند.
در نهایت، زیرساخت ابر فضای سرور را فراهم می کند که مشتری از راه دور آن را مدیریت می کند.
ادغام دنیای دیجیتال در چندین سرور قدرتمند بسیار موثر است. و ابر اتصال بی سابقه ای را برای ما به ارمغان می آورد. این اساس اینترنت اشیا است که در آن حسگرهای داخلی اشیاء فیزیکی مانند وسایل نقلیه کشاورزی یا ترموستات های ساختمانی را به اینترنت متصل می کنند.. پس از اتصال به ابر، همه این چیزها می توانند به طور مستقل کار کنند - بدون دخالت انسان برای ما کار کنند.
اما در حالی که ابر می تواند کار ما را کارآمدتر و زندگی ما را انعطاف پذیرتر کند، ما برای این امتیازات با داده ها و امنیت خود هزینه می پردازیم. با هر اقدامی که به صورت آنلاین انجام می‌دهیم، اطلاعات شخصی را در اختیار شرکت‌هایی قرار می‌دهیم که سعی می‌کنند درآمدشان را از ما به حداکثر برسانند. بسیاری از وب‌سایت‌ها و برنامه‌های کاربردی به طور مرتب حرکات دیجیتالی ما را دنبال می‌کنند و این داده‌ها را به بازرگانان می‌فروشند. ارائه دهندگان خدمات ابری همچنین می توانند داده ها را از برنامه های کاربردی ساخته شده بر روی سرورهای خود جمع آوری کنند. این اغلب برای نظارت بر عملکرد انجام می شود، اما برخی نگران هستند که از داده ها سوء استفاده شود.
همانطور که بیشتر زندگی روزمره خود را به ابر متصل می کنیم، به شبکه ای تکیه می کنیم که همه چیز را از افرادی که در برنامه های دوستیابی ملاقات می کنیم تا اینکه آیا کارت های اعتباری ما کار می کنند کنترل می کند.
علاوه بر این، ما از شکننده بودن سیستم غافل می شویم. ابر تنها به دلیل وجود قطعات فیزیکی مانند هادی های نوری نازک به اندازه کاغذ است که به راحتی در طول زمان آسیب می بینند و تخریب می شوند. و هنگامی که مشکلات نرم افزاری شرکتی که هرگز درباره آن نشنیده اید می تواند بخش های عظیمی از اینترنت را به صورت آفلاین کاهش دهد، نمی توان تعجب کرد که آیا معامله بدی انجام داده ایم.
[ad_2]